A day in Chapecó (2)

Hallo iedereen, ik ga alweer wat meer dagelijkse dingen schrijven zodat iedereen zich Chapecó kan inbeelden. Fotos zouden natuurlijk handig zijn en die zal ik deze week plaatsen op mijn blog. Er zit ongeveer 41 man in mijn klas, tamelijk groot dus. We krijgen zeer weinig talen, de lessen bestaan vooral uit wiskunde, chemie, biologie en fysica. In Chapecó zijn enorm veel scholen, ik schat rond de 20. In mijn school zitten geen AFS'ers meer. Mehla zat bij mij op school maar is veranderd omdat ze alleen vrienden had en geen vriendinnen. Mehla is ondertussen ook van familie veranderd. Zij is heel into thee, mother earth en meditatie en haar familie niet. Ik had bij haar thuis ook heel veel pakken zeewier gevonden die ze had opgestuurd gekregen van thuis. Wat ik het leukste vind hier is dat er geen verschil meer is tussen de AFS'ers en mijn braziliaanse vrienden. Want de vrienden van de AFS'ers hier in Chapecó zijn ook mijn vrienden en andersom hetzelfde. We wonen ook allemaal zo kortbij van elkaar. Hier in Chapecó is de grootste kip en varkens industrie van Brazilië gelegen, Sadia. Wij lachen daar altijd mee, telkens als een vrachtwagen vol varkens komt voorbij gereden beginnen wij allemaal te klappen en te roepen: "Isso Chapecó!" En dan begint het natuurlijk ook te stinken enzo.
In Chapecó is ook een shopping, Merco Centro, maar iedereen noemt het Emo Centro omdat er zoveel emo's zijn. We noemen het ook Murilo's Checkpoint, omdat hij elke dag minstens 1 keer daar moet geweest zijn. Er is daar ook een cinema, waar je voor minder dan 2 euro een film kunt zien. Hier is een foto met Zeka, Káká en Lauri in de shopping. Ik heb ondertussen ook de kerel ontmoet die de standbeeld van Ronaldinho in brand heeft gestoken. Ik kende hem eigenlijk al een tijdje maar hij heeft het mij maar pas verteld. Hij kon maar niet geloven dat zijn daad in de kranten van België heeft gestaan. Ondertussen weet iedereen hier al dat ik heel graag films zie, ik heb A Day in the Life ook al aan bijna iedereen laten zien. Dus heeft Juan en Camilo aan de universiteit gevraagd of ze ons willen helpen nog een film te maken. Ze willen ons helpen, nu hebben we dus materiaal en een auto voor vervoer. Nu is iedereen dus bezig een verhaal te schrijven, hopelijk kom ik dus terug naar België met een film! Ik heb trouwens afgesproken om een film te gaan zien met Lauri binnen een uur. Tchau tchau.